Vanochtend kwam het nieuws bij ons (horeca) binnen, bang? Nee maar wel boos. De onmacht, waarom?
Je krijgt van velen een berichtje, medeleven, moedige woorden. Je steekt je handen uit de mouwen, gaat je collega’s helpen met het naar binnen zetten van het terras wat nog deels staat. Het is 19.00 uur en er komt langzaam wat gespuis langs gelopen. Normaal dragen ze geen mondkapje maar nu wel, de politie en de handhaving pakken het goed aan.
Het blijft “vandaag” rustig, maar wie weet wat het nog gaat doen, het is in ieder geval diep triest. Als je de andere steden ziet dan wordt je boos. Het zijn geen demonstranten het zijn vandalen.
Respect voor de handhavers van de orde, en respect voor de ondernemers. Dit gaat verder dan een kapotte ruit, het is ook emotioneel zwaar. Heel zwaar, wij zijn al aan het overleven, dan wil je niet dat je “kindje” ook nog iets wordt aangedaan.
Een dankjewel voor allen die aan ons gedacht hebben, en hopen dat het snel voorbij is en wij weer mogen genieten van het sjunste op de welt. Gelukkig hebben wij komende week weer leuk nieuws.