Vuur junt noa d’r Jeu


Koeltoer poer is nit mieë, café Hamers is jesjiechte ???

Café Hamers, een begrip, 111 jaar op jen hootz…. heeft de deur definitief achter zich dicht getrokken. Velen zijn er geweest, 1000en gasten zijn in die 111 jaar over de vloer gekomen. Zelf nog in de feestcommissie gezeten om het 100 jarig te organiseren, een feestweek met voor ieder wat wils en als hoogtepunt een afgesloten Holzstraat met een avondvullend (buiten) programma met ruim 800 gasten en een geëmotioneerde Jeu en Lenie op het podium die luidkeels het liedje “im unsern veedel” zongen….. terwijl ik het schrijf zie ik de beelden voor mij en krijg weer kippenvel….klasse❤❤

Vele geweldige avonden mogen meemaken bij Jeu en Lenie, gelachen, gehuild, gesjoenkeld, vriendschappen gemaakt in alle leeftijdsgroepen. En dat is café Hamers, een cafe voor iedereen, een gastheerschap waar je u tegen zegt. Ik en vele anderen gaan het missen…..de warmte, de sfeer, de mensen, de aankleding, het luisterend oor, de discussies met andere, de muziek, de microfoon die kraakt, Vasteloavend zoals Vasteloavend hoort te zijn, mensen die met elkaar vieren, oud en jong….het is een gevoel dat weet je alleen als je er ook bent geweest, het is te beschrijven met een woord….Heem❤❤❤

Als prinseroad mochten wij gisteren een van de laatste recepties bijwonen die Jeu voor al zijn gasten organiseert. Iedere week zijn andere verenigingen en vaste gasten op bezoek om nog even te genieten van dit stukje historie want eind oktober is het echt “sjloes”. Met een mooi woord van dank sprak Jeu ons toe…..woorden met gevoel, uit het hart, een trotse “herbergier” van d’r prinseroad.

Dit beeldje is voor mij goud waard…..waarom vraagt men zich misschien af?
Links is Han Willem Wöltgens, mijn eerste officiële Stadsprins in mijn tijd als Regimentslid, een bijzondere vriendschap tussen Hannie en mij is ontstaan en een stukje verenigingsleven wat mij gevormd heeft en waar ik mooie jaren mee heb beleefd. Rechts ons aller Jan Scheeren, Stadsprins geweest in 1977 (mijn geboortejaar) en altijd zeer verbonden geweest aan Jan als persoon, een hardwerkende man met altijd goede zin en geweldige humor. En natuurlijk Jeu, een voorbeeld voor velen, een gastheer uit het juiste hout gesneden, een heer met een hart van goud, een van mijn horeca “mentors” met Lenie zeker niet te vergeten die vanaf een wolk trots toe kijkt hoe Jeu zijn leven en het café heeft voortgezet.

Wij wensen Jeu en Gerda een mooie tijd toe en hopen dat ze nog lang van een meer dan verdient pensioen mogen genieten.

Vuur junt noa d’r Hamesj is nit mieë,
Evvel in jedanke zal dat vuur ummer zieë.
Danke vuur die sjtonde plezeer,
Jong wat koame vuur doa jeër.
Evvel de tsiet va jenisse is noen vuur uch aajezaat.
Ung verdeende tsiet tsezame is aajebraat.
Café Hamesj…..Adieë