Het koffertje staat te trappelen om naar het vliegtuig in te gaan. De laatste uurtjes zijn aangebroken voordat de lange reis begint, 9 uur vliegen, inchecken, tijdverschil….de “iets mindere kant” van het geheel. Maar goed….genieten en dat telt. Waar in het begin nog geen goede hoop was….in het donker (20.00 uur) aankomen en niet veel zien ….wat vervallen huisjes, hobbelige wegen en cactussen….cactussen….en nog eens cactussen…..om in de term “cac” te blijven.
Maar toen de reis op het eiland begon….de eerste dag nog niet overtuigd…..kwam het in de loop van de tweede dag. Geen haastige boel….je past je aan in het verkeer….je wacht netjes bij je bestelling….daar waar wij het “af en toe” snel serveren duurt het hier gewoon iets langer….poko poko…. De “vervallen” huisjes en gebouwen tonen charme…van weleer…van leven…van een cultuur.
10 dagen lang (of kort) maar iemand die mij goed kent weet hoe hij is, “Kirchroa is zie alles, ‘t sjunste op de welt”. Maar naarmate je ouder wordt komt het verstand….tot voor een paar jaar nog niet… (en volgens sommige nog altijd niet), maar zelf weet ik inmiddels beter.
Waarbij je vroeger je advies van opa en oma in de spreekwoordelijke wind sloeg merk je nu dat ze toch gelijk hadden. Je relativeert anders, ook op de zaak. Ik merk dat ik “ouder” wordt, of het woord “ouder” staat voor verstandig laat ik even in het midden. In ieder geval probeer ik het op mijn, onze manier te doen. A jenne Sjlaagboom is ons derde kindje, na Bente, Werner & Keub komt de Sjlaagboom.
En wat is de Sjlaagboom mooi, het was een begrip wat bij de overname “even” zijn “jeveul” kwijt was maar nu begint te groeien en bloeien. Het “kindje” groeit dankzij jullie lieve fans. Jullie bezoeken ons regelmatig, soms is het nokkie vol en soms zit je met drie man aan de bar maar dat is een “wieëtsjaf”….het laatste café op de Markt….en dat blijven wij proberen tot dat het niet meer gaat….of meneer pensioen staat voor de deur
Wij hebben jullie meegenomen op onze reis. Waarom, het is toch privé? Klopt maar deels ben je ook een “sociaal” gezicht, mensen voelen zich thuis bij ons, betrokken, een soort familie. Dankzij jullie kunnen wij deze reis maken, jullie bezoeken ons en laten de centjes achter. Wij werken “hard”, dat is horeca maar werken bovenal graag en dan kun je met hard werken en goed sparen dingen doen….zo zit de wereld in elkaar.
Een grote dank gaat ook aan de toppers die de Sjlaagboom hebben open gehouden, iets wat niet altijd eenvoudig is maar dankzij vrijwilligers die het hart op de goede plek hebben is dit gelukt
Estebleef
Lyanne & Marcel, Bente, Werner & Keub
En wat betreft Curaçao…..
We’ll meet again
Don’t know where, Don’t know when
But I know we’ll meet again some sunny day
Keep smiling through, just like you always do
