Werm mosse vier absjied neëme van inne bezongere Kirchröatsjer.
Jan Vroemen, jeleefde va die Marie Therese, sjtootse pap, nog sjtootsere opa, lieëraar va jans voal kinger jeweë en inne Kirchröatsjer mit jroeëse K jesjreëve. Humor woa diech tsouw jejoave, dienge humor…..mienge humor…deë nit vuur jidderinne is voetjelaat……en rouwele…. op alles en veul….herliech.
Die Marie Therese mit de kinger en kingskinger hant diech in ‘t crematorium sjun in dienge sjtieël je-iert, inne man, pap en inne opa mit e jroeës hats evvel nit ummer noa boese tsouw losse blieche. Voal sjun zaachens zunt uvver diech jezaat…die inne va boese ja nit zou wisse…inne “ondeugd” op dieng aad en wies. De “uitvaart” woa wie me is …..jee jefakkel….jeweun…’t is wat ‘t is.
De sjouw weëd noen dieng plaatsj in dienge Sjlaagboom…..zoeë blieve vier diech ummer in ieëre hoade. Duch ze de jrus doa boave, blief rouwele, blief dienge humor in ieëre hoade.. en boave al…..blief waache uvver die jeleefde kirchroa en dieng leefste familieje.
Die sjlaagboomteam
Sterven is een beetje vreemd,
Maar af en toe een beetje.
En alle beetjes die je stierf,
‘t is vreemd maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan,
je zegt ik ben wat moe.
Maar op een keer dan ben je aan,
je laatste beetje toe.
Toon Hermans