Een WMC met een zwarte rand


Ine Berendsen, een persoonlijkheid wat vandaag de dag zeldzaamheid is aan het worden. In een week tijd heeft Ine het aardse verlaten. Weggetrokken uit het leven, een leven wat in het teken stond van dienstbaarheid naar anderen toe. Werkzaam geweest in het ziekenhuis waar Ine uiteindelijk ook zelf terecht is gekomen, voor de collega’s een ware hel als je een oud collega op de afdeling tegenkomt, niets kunnen doen….afwachten wat je “lichaam” gaat doen….

Na jaren van hart werken eindelijk het verdiende pensioen. Echter Jan, je geliefde man had al eerder van het aardse afscheid moeten nemen. Maar zo als een powervrouw als jij was liet je je niet hangen. Je ging voor het maximale, bij jouw geliefde Harmonie Aemiliaan op “latere” leeftijd nog een instrument leren bespelen, het bestuur had een functie vrij. Ine pakt deze op zich.

Het WMC, werken als vrijwilliger, je verheugde je op deze tijd. Goederen verzamelen voor de vluchtelingen uit Oekraïne die in onze stad werden opgevangen. De “Steenkolen mijn” ook jouw ding, een boekwerk is uitgebracht waarbij jij ook een mooi verhaal doet en nog veel. Heel veel meer werk wat jij voor andere verrichten deed Tant, de Tant…..je was een geliefd persoon zonder kapsones. Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg, met een bezoek van jou met het kopje koffie kreeg je goede zin.

Als eerbetoon naar jou en al je dierbare is de WMC taptoe van Fred Derix onze dagelijkse afsluiting waarbij wij jouw gedenken. Vanmiddag staat jouw Aemiliaan in het stadspark op het podium, vor jou gaan ze met hart en ziel spelen. Geniet vanaf boven, laat de zon stralen als teken van….het is ok….zo zou jij het willen…..het is niet anders …..hoe onwerkelijk en ondankbaar dat dit afscheid ook is.

Leef Ine, Tant….’t jeet uch jod doa boave….waacht uvver os en die jeleefde Kirchroa.