Berthie heeft helaas de strijd tegen de ziekte verloren, de nodige jaren heeft ze gevochten met al haar energie. Samen met haar Piet, eigenlijk Peter, gingen zij de strijd aan met deze alles slopende ziekte. Ondanks de vele pijn en vermoeidheid bleef Berthie optimistisch. Als het lichaam even meewerkte gingen de wandelschoenen aan en werd een rondje frisse lucht gedaan met als tussenstop haar Sjlaagboom.
Een ieder die de voorgeschiedenis van mijn horeca verleden heeft meegemaakt weet dat de Sjlaagboom wat hij nu is misschien niet was geweest. Berthie en Piet hadden vanaf het eerste uur het volste vertrouwen in mijn kunnen, ze stonden met raad en daad klaar om waar mogelijk te steunen, dankzij hun is deze stap gemaakt. Berthie was nooit iets te veel, en ondanks het slopende gevecht bleef zij positief en realistisch. Berthie was een nuchter persoon, geen “behai” nee….duch mer jeweun…. En ze begreep als geen ander de situaties van welke aard dan ook.
Het Sjlaagboomteam…..die sjlaagboomteam jeet diech missen….
Dieng wermte, dieng perzeunliechkeet, dienge aad van zieë en doeë…..woare mer mieë miensje zoeë. Mit 60 joar….voal evvel da och voal tse jonk had me mosse jon…. me is al erropper….duch os d’r mam van d’r Ackens Wiel de jrus….en alle angere die al vuur zunt jejange. Mit dienge perzeunliechkeet jeet dat doa boave e sjun fes weëde.
Vier kummere os um dienge Peter, dat is diech versjproache….’t sjtuchele zal blieve….en de “korting” och.
‘T jeet diech jod, vuur ummer in os hats
