Het was druk….gelukkig, maar ook met een dubbel gevoel. Het was een feest, vanaf 12.00 uur tot 24.00 uur, wij als team hebben keihard gewerkt en doe dikke pluim heb ik al meerdere malen aan ons team gegeven.
Maar een deel van de gasten heeft af en toe geen geduld meer, en dat hoor ik van meerdere collega’s en dat is jammer, zeg je er wat van dan zijn ze deels beledigd. Maar ga eens even “bij wijze van spreken” in de schoenen staan van de persoon “achter de bar of bediening of keuken. Je wilt Iedereen graag helpen, maar je ziet dat het druk is en van alle kanten wordt geroepen. Het heeft dan geen zin om te zwaaien of zelfs de naam van desbetreffende meerdere malen te “schreeuwen” en dan uiteindelijk als een “botsauto” te kijken als je hier op aangesproken wordt. Geduld is een schone zaak en dat wordt met alle regeltjes steeds meer op de proef gesteld van ons en onze collega’s. Tel even tot 10 als je nerveus wordt dat je niet a la minuut geholpen wordt en wie weet wa.
Wij hebben op een bepaald tijdstip de toegang moeten sluiten….en dit stuit deels op onbegrip. Er is toch genoeg plaats wordt er dan gezegd….dat kan dan misschien wel zo zijn maar als je “achter de bar” de controle begint te verliezen omdat er veel bestellingen zijn moet je ingrijpen. Je kunt wel denken dan wacht je toch effe op je drankje maar dit is juist dat stukje geduld wat er deels ontbreekt, alcohol doet af en toe rare dingen. We hebben een team dat is op elkaar ingespeeld, en daar moet je zuinig mee omgaan want een ieder weet wat het voor een drama is met personeel vinden. Wij gaan overleggen wat wij hieraan kunnen doen, tot een bepaalde tijd de toegang is een optie.
Ons doel is een avondje ontspanning bieden aan de gasten waarbij de werksfeer ook belangrijk is. Onder het motto….Wees op tijd als je erbij wil zijn. Nogmaals dank aan de vele bezoekers die zich ook netjes aan de regels hebben gehouden, en ook een chapeau aan de handhaving die hun werk (wat zij ook maar moeten uitvoeren van uit Den Haag city) hebben gedaan. Van een afstand in de gaten houden zodat het toch voor een ieder leuk blijft.
Voor iedereen kun je het niet goed doen, de meningen zijn te verschillend maar het belangrijkste is en blijft…. laat een ieder in zijn of haar waarde. Eens of oneens met de gegeven situatie, begrip voor elkaar is goud waard, zeker in deze hectische tijd. Wij wensen alle horecaondernemers veel kracht toe, want dit wordt deels op de proef gesteld, regeltjes te weinig personeel en deels bepaalde “gasten” die iets minder geduld kunnen opbrengen dan de ander. Denk hier eens aan als je weer eens aan de bar staat, spreek je buurman of buurvrouw erop aan als je het ziet gebeuren. Wie weet…..
