Joepie de poepie


De Koninklijke Horeca Nederland heeft de staat aangeklaagd voor het verhaal “maatregelen” in en voor de horeca. Heel verhaal maar wij wachten af, we zien wel. Tot die tijd hebben wij ons terras ingedeeld met bepaalde “opstellingen”. Vandaag is “helaas” weer gebleken dat het moeilijk te begrijpen is en dit komt niet alleen bij ons voor, bij vele ondernemers. Steeds moeten wij weer opnieuw uitleg geven, deels tegen beter weten in. Waarvoor? Er is toch plaats, stel je niet zo aan, voren aan mag het wel …. En ga zo maar door!

Waarom? Wij hebben verschillende opstellingen, met twee of vier personen, ruim uit elkaar, iets korter bij elkaar. Het is niet altijd de 1,5 meter, is ook niet te handhaven. De gast heeft ook een deel eigen verantwoordelijkheid. Maar aan de “gevel” hanteren wij 2 x 2 zitplaatsen. Kan wel eens een 3e stoel bij maar bij een 4e moeten wij ook stop zeggen. Los van de mogelijke gevolgen, boetes en waarschuwingen!

Waarom meer naar het midden van het terras wel met meer man? En bij de gevel niet? Bij de gevel wekt het al snel de indruk dat het “druk” is bij een grotere tafelbezetting. Neem daarbij de mensen van binnen, door de raampjes lijkt het dan ook nog drukker. En wat te denken van het verhaal “rokers” van binnen die buiten bij de deur even het nicotine gehalte bijvullen. Al met al kan dit een verkeerd beeld scheppen van het “proberen te handhaven” van de 1,5 meter regels. Meer naar de markt toe is het met 4 personen bij elkaar zitten ook niet zo een probleem. Het blijft nog altijd “ruimer” en geeft dan ook geen vertekend beeld voor de buitenwereld.

En denk zelf ook eens verder. De gemeente werkt mee aan een zo best mogelijke manier van handhaven en dan is het geven en nemen. Iedereen krijgt de regels opgelegd, het is even niet anders, iedereen is gebonden. En denk ook eens aan het personeel, de eigenaar, de collega’s. Het is zeer vermoeidheid om steeds weer deels “agentje” te moeten spelen. Het vreet onnodig veel energie die je hard nodig hebt, je wilt ondanks de restricties toch zo veel mogelijk coulant blijven. Ook al heeft een werkdag soms 16 uur, je blijft lachen. Maar, door de af en toe kortzichtige gedachtes vergaat je wel eens even de zin….