Beste minister president,
Juni zit er bijna op en ik heb mij getrakteerd op een kaas soufflé, is eens iets anders dan een frikandel. En “kui” is het ook af en toe….. Vanaf 1 juli zijn versoepelingen aangekondigd maar voor veel collega’s in mijn branche maakt dit geen verschil. Is erg maar goed, wij roeien met de riemen die wij hebben zullen wij maar zeggen.
Wat ik wel af vraag en veel van onze bezoekers ook. Wij wonen kort aan de grens. Aken ligt om de hoek en als je een scheet laat kunnen zij hem daar horen, bij wijze van spreken. Maar bij onze Duitse buren mag je met 10 personen aan een tafel zitten, binnen en buiten. Hebben hun een ander virus. Dat vliegtuig verhaal is ja net als in de bussen zitten. Veel mensen naast elkaar mag met een mondkapje. Maar denkt u dat dat gaat gebeuren? In de supermarkten en bouwmarkten is volgens u alles goed geregeld. Bent u er al eens geweest?
Maar goed, ik wijk af. Er zijn heel veel regels waar mee men rekening moet houden en deels zal misschien lukken maar het overgrote deel is zo krom als maar wat. Wat ik heel raar vind en velen met mij, dat auto verhaal. Je mag met meerdere personen in een auto met advies, het mondkapje. Hoeft niet, is een advies. Je stapt uit, moet weer de 1,5 meter afstand houden als je niet uit een samenwonend verhaal komt.
Snapt u het nog?????
Nu komt de hamer wat mij betreft. Je mag niet met 4 verschillende personen (huishoudens) aan een tafeltje zitten, twee maximaal en dan 1,5 meter, binnen of buiten maar wel in die auto met 4 mensen of meer. Wat is het verschil en waarom? U maakt het de burger, de kastelein, maar ook de handhaving moeilijk. Wat moeten mensen nog geloven? Waar ligt de grens van acceptatie?
Wat is nog waar en wat niet?
Er zijn nog zoveel simpele vragen en ik denk dan vaak, de “hoge heren” zoals de burger het noemt. Komen die nog wel eens onder de mensen. Zien die hoe iets in de praktijk loopt of juist niet?
Maar goed, ik laat het maar even voor wat het is. Het was gelukkig voor ons een drukke week en ik hoop voor velen in Nederland ook. Eenvoudig is het niet, want het gevoel van kastelein zijn wordt je zwaar op de proef gesteld. Mensen begrijpen het deels niet en willen het ook niet begrijpen.
Ik ben een soort kastelein, zie het meer als entertainer. De mensen willen een lach zien en positief blijven maar ik kan u vertellen, minister president, het huilen stond mij af en toe dichter bij dan het lachen. De druk is hoog! Gelukkig, onze gasten luisteren goed en dingen gebeuren vaak onbewust. Maar in je achterhoofd ben je maar steeds aan het denken, het mag niet, hoe moet je dit handhaven!
Maar voor nu ik ga hangen, mijn kaas soufflé wordt koud. Eens kijken wat de komende maand gaat doen.
